Wio koniku : *

                                                                       

♥

Hejo !

; **
Jak by co to
piszcie bo
tak by było
lepiej ; )...
bo nie chce mieć
pustego blooga ; * ...

Cob irlandzki !!

Cob irlandzki !!




                                                                  Ciekawostka

Historia

W 1720 powstał tu pierwszy w Irlandii klub żeglarski. W mieście znajduje się neogotycka katedra św. Kolmana (wzniesiona w latach 1868-1918). W latach 1848-1950 z miasta wypływały statki z emigrantami, głównie do Ameryki. Migracje te miały miejsce szczególnie w czasie Wielkiego Głodu gdzie wypłynęło stąd ok. 2,5 miliona Irlandczyków.

W latach 1849-1922 miasto nosiło nazwę Queenstown (nadaną na cześć królowej Wiktorii).

Z Queenstown związane były statki:

• pierwszy parowiec płynący z Irlandii do Anglii wypłynął z Cobh w 1821;
• pierwszy statek transatlantycki (Syriusz) wypłynął z Cobh w 1838;
• Cobh było ostatnim przystankiem w dziewiczym rejsie Titanica, który wypłynął z tutejszego portu 11 kwietnia 1912;

statek pasażerski Lusitania został storpedowany i zatopiony przez niemieckiego U-Boota 7 maja 1915 podczas rejsu do Queenstown.

To moja prezentacja na Howrse

Koń ardeński

Rasa konia średniej wielkości w typie kuca islandzkiego.  Wyhodowano ją w stadninie w Aegidienbergu koło Kolonii (Nadrenia).Powstała  przez skrzyżowanie kuca islandzkiego  i paso. Osiągają wysokość ok 140-150 cm. Umaszczenie najczęściej ciemne.  Kończyny ma mocne, głowę o prostym profilu.  Jest to znakomity koń do rekreacji. Potrafi w specyficzny sposób chodzić.  Jest chętny do pracy pod siodłem. Rasa Aegidienberger w Niemczech jest najbardziej lubianą rasą rekreacyjną.

Głowa stosunkowo niewielka o prostym profilu, gruba szyja z obfitą, gęstą grzywą, kończyny krótkie, mocne, ozdobione szczotkami pęcinowymi, głęboka klatka piersiowa. Ich cechą charakterystyczną jest niebywała wytrzymałość, doskonałe wykorzystanie paszy oraz pracowitość i dobry charakter.

Umaszczenie: najczęściej gniade, kasztanowate, dereszowate i siwe. Wysokość w kłębie: 155 - 162 cm, masa ciała: 800 - 1000 kg i więcej.

Koń pełnej krwi angielskiej

Koń pełnej krwi angielskiej
Koń pełnej krwi angielskiej – jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych pochodząca z Anglii. Potocznie nazywany "folblutem" (z niem. voll - pełny,Blut - krew). Obecnie są to najszybsze konie na świecie, a rasa rozpowszechniła się na całym globie, wywierając wielki wpływ na niemlaże wszystkie rasy obecnie hodowanych koni sportowych. Konie te hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Japonii i Francji.^[1]
Często stosowane oznaczenie rasy: "xx". Napisy na tabliczkach imienia są czerwone.

Pokrój, charakterystyka

Koń pełnej krwi angielskiej jest eleganckim koniem o najwyższej wartości hodowlanej, długich kończynach oraz sierści o delikatnym, krótkim włosie. Głowa jest pełna wyrazu, mała lub średnia, sucha i zwykle o prostym profilu. Jest to koń sportowy o lekkiej budowie ciała. Jego cechą charakterystyczną jest skośnie położona łopatka, która umożliwia większą szybkość w galopie. Pęciny są długie, suche i elastyczne. Wysokość w kłębie wynosi ok. 150-170cm. Występują wszystkie podstawowe rodzaje umaszczenia, najczęściej gniade i kasztanowate.^[1]
Ze względu na sposób selekcji w hodowli, nastawiony głównie na dzielność konia i szybkość w galopie i cwale, a nie na cechy fizyczne, u rasy tej występują częste wady postawy. Konie z częstymi kontuzjami kończyn przednich. Ich wyścigowy temperament jest bardzo widoczny na otwartych przestrzeniach.

Historia, pochodzenie

Pierwsze konie wyścigowe sprowadzili na teren Brytanii Rzymianie. Wszystkie konie tej rasy selekcjonowane były także w czasach Tudorów i Stuartów w kierunku dzielności wyścigowej, tj. maksymalnej szybkości w cwale. Obecna rasa wywodzi się od ogierów orientalnych, które przybyły do Anglii w pierwszej połowie XVIII wieku. Były to: Godolphin Barb (Godolphin Arabian), Darley Arabian, Byerley Turk i Curwen Bay Barb. Wraz z 500 klaczami stworzyły trzonrasy. W roku 1793 angielski ród Weatherbych zarejestrował je w pierwszej księdze stadnej "General Stud Book". ^[1] Wczesne zwierzęta tego typu stanowiły zapewne mieszankę koni hiszpańskich, neapolitańskich i berberyjskich z domieszką krwi irish hobby (poprzednika connemary) oraz innych miejscowych kuców.

Godolphin Arabian

Ogier założycielski Godolphin (Barb) Arabian należał do koni berberyjskich, a nie arabskich. Przybył do Anglii w 1728 r. z Maroka lub z Paryża. Od roku1730 był używany jako ogier-próbnik w stadninie lorda Godolphina w Cambridgeshire. Właśnie tutaj ogier Hobglobin miał być wyswatany z klaczą Roxana, lecz gdy ze stanówki nic nie wyszło, w jego zastępstwie do krycia został dopuszczony Godolphin. Tak w roku 1731 narodził się ogier Lath, który zajmował poczesne miejsce w czołówce koni wyścigowych, podobnie jak Flying Childers i Cade. Ten ostatni był ojcem ogiera Matchema, urodzonego w 1748 r., który wywarł znaczący wpływ na rozwój rasy. W ten właśnie sposób za sprawą ogierów Heroda, Eclipse'a i Matchema powstały 3 wielkie linie w obrębie rasy. Czwartą liczącą się linię stworzył Highflyer – syn Heroda. Oczywiście w hodowli brały udział także inne znane ogiery, m.in. Unknown Arabian, Helmsley Turk, Lster Turk i Darcy's Chestnut. Po roku 1770 zrezygnowano już z dalszych domieszek czystej krwi arabskiej. W następnych latach miały miejsce ważne wydarzenia – w 1750 r. został stworzony Jockey Club – ciało kierujące oraz rządzące wyścigami na Wyspach Brytyjskich, a w 1773 r. Jamesa Weatherby mianowano nadzorcą księgi kryć należącej do Jockey Club. Z kolei w 1791 r. opublikowano wstęp do Generalnej Księgi Stadnej ("General Stud Book"). Pierwszy jej tom został wydany w 1808 r., a kolejne są regularnie publikowane do dzisiaj.^{[potrzebne źródło]}

Niezwykle romantyczne legendy otaczają Godolphina Barba, który podobno, nim odkryto jego wartość jako reproduktora, służył jako koń roboczy.

Darley Arabian

Ogier założycielski Darley Arabian sprowadzony został do Anglii z Aleppo w 1704 r., na początku panowania królowej Anny Stuart. Jemu właśnie przypisuje się powstanie nowej ery hodowli koni na wyspach brytyjskich. Stał w stadninie w East Yorkshire i dziś uznaje się go za najbardziej znaczącego protoplastę rasy. Skojarzenie go z klaczą Betty Leedes, pochodzącą z linii Leedes Arabian, zaowocowało narodzeniem Devonshire'a Flyinga Childersa – jednego z najszybszych koni w tym czasie. Ta sama klacz urodziła jeszcze Bleedinga lub Barlettsa Childersa, który z kolei był ojcem Squirta. Ten spłodził ogiera Marske – ojca sławnego Eclipse'a – najsławniejszego konia wyścigowego wszech czasów (nigdy nie przegrał na torze). ^{[potrzebne źródło]}

Byerley Turk

Ogier założycielski Byerley Turk został zdobyty podczas bitwy z Turkami i używany był jako wierzchowiec przez kapitana Byerley'a podczas wojen irlandzkich prowadzonych przez króla Williama. W 1690 r. przeszedł na emeryturę i został umieszczony w stadninie County Durham. Prawdopodobnie koń ten, często uważany za araba, miał pochodzenie turkmeńskie, należał zapewne do rasy achałtekińskiej. Był on ojcem ogiera Jig, za sprawą którego w roku1758 urodził się ogier Herod. Ten wybitny reproduktor zapoczątkował z kolei linię koni wyścigowych, które wygrały w sumie ponad 1000 gonitw.^{[potrzebne źródło]}

Hej c(=

Jak by ktoś

chciał żebym
coś dodała to

piszcie ; ***...

                                                                     xD ; *
         c(=

Hej ; *

Troszkę o mnie.
Hej na początku się nie przedstawiłam jestem Julka ; *
Kocham konie dla tego mam tego blooga ; )
Kocham też pieski i kotki ; *
Są takie słodziutkie kiedy są takie malutkie ; *
Zawszę chciałam mieć własnego konika ; *
Nazwała bym ją Selina bo to takie fajne imię
dla konia a zwłaszcza małej klaczy ; D
Mój koń na Howrse ma tak na imię czyli Selina ; )
Lubię konie,psy,koty i wszystkie zwierzątka ; )
Nie lubię ludzi którzy są zarozumiali i jeszcze nie lubię ludzi którzy się ze mną nie zgadzają!!

MOJE MOTTO
Bo najważniejsze szczęście na końskim leży grzbiecie !!...

...

Kocham Konie

To mój konik z Howrse

Konik który stoi dęba ; ))

c(=...

Każdy konik gniady
gubi w śniegu swoje ślady.


Każdy konik płowy
ma złote podkowy.


Każdy konik siwy
ma róże u grzywy.


Spójrz , jak w końskich
chrapach świeci
róży zapach...

Kłusak francuski

Kłusak Francuski Wyścigi kłusaków to we Francji bardzo popularny sport. Konie te ścigają się w zaprzęgach i pod siodłem. Popularność takich gonitw datuje się od początków XIX wieku, a pierwszy tor otwarto w Cherbourgu w 1836 roku. W owych czasach ulubionym typem kłusaka był Norman lub Anglonorman. Mówią, że pierwszą gonitwę kłusaków zorganizowano przede wszystkim po to, by wyselekcjonować najlepsze ogiery rozpłodowe. Widowisko okazało się jednak tak wciągające, że zyskało ogromną popularność i stało się atrakcją samą w sobie. Na początku piękny koń normański został skrzyżowany z angielskim roadsterem z Norfolk. Później, już w XIX wieku, wprowadzono do rasy krew angielską hackneya i rosyjskiego kłusaka Orłowa, tworząc kombinacje najlepszych kłusaków na świecie. Pod koniec wieku wprowadzono również krew amerykańskiego konia standardbred. Jej domieszka wywarła na rasę wyraźny i utrzymujący się wpływ. W 1902 roku założono księgę stadną francuskich kłusaków. Natomiast sama rasa francuskiego kłusaka została oficjalnie uznana dopiero w 1922 roku. Żeby koń został wpisany do księgi stadnej, musi przebiec kłusem kilometr w czasie nie dłuższym niż minuta i 42 sekundy. Od 1941 roku księga została zamknięta przed końmi, które pochodzą od rodziców nie wpisanych do rejestru. Jednakże w ostatnich latach dla utrzymania jakości rasy i poprawienia szybkości francuskich kłusaków, skorzystano znowu z ogierów standardbred. Dziś kłusaki francuskie uważa się za rasę równą innym najlepszym kłusakom, w tym także koniom standardberd.

Charakter i pielęgnacja

Kłusak francuski to koń doskonałej klasy, z wyglądu, temperamentu i charakteru przypominający dużego i silnego konia pełnej krwi angielskiej. Kłusaki zaprzęgowe są nieco mniejsze niż wierzchowe

Francuskie kłusaki dziś

Używane są niemal wyłącznie do gonitw kłusaków w zaprzęgach lub pod siodłem. Te okazy, które nie są w stanie sprostać wymaganiom wyścigów, pozostają doskonałymi końmi wierzchowymi i zdają się mieć wrodzoną zdolność do skoków. Takie kłusaki pod siodło wykorzystywane są w stadninach jako ogiery rozpłodowe. Krew kłusaków francuskich płynie również w żyłach rasy selle francais.

Charakterystyka ogólna

Budowa Sylwetka jest podobna do prawidłowo zbudowanego konia pełnej krwi angielskiej.

Głowa Doskonała, podobna do głowy konia typu pełnej krwi angielskiej. Prosty profil, szerokie czoło, długie, szeroko rozstawione uszy, oczy o czujnym spojrzeniu, węszące nozdrza

Maść Kasztanowata, skarogniada lub gniada to najczęściej występujące maści, czasem dereszowate, z czarnymi, rzadziej szarymi plamkami.

Wysokość Zwykle około 16.2hh(165cm).

Źródło: Susan McBane, "Konie Rasowe"

Konik polski c(=

Konik polski – polska rasa koni późno dojrzewających (3-5 lat) w typie kuca, długowiecznych, odpornych na choroby i trudne warunki utrzymania. Mają twardy róg kopytowy, pozwalający pracować niepodkutym na twardym podłożu.

Dzikimi przodkami koników polskich są tarpany, podobne do odkrytych w Azji przez rosyjskiego badacza Nikołaja Przewalskiego w 1876roku koni Przewalskiego. Zamieszkiwały one do końca XVII wieku lesiste obszary wschodniej Polski, Litwy i Prus. W okolicach Puszczy Białowieskiej przetrwały do 1780 roku, kiedy to zostały odłowione i umieszczone w zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich koło Biłgoraja. Około1806 roku, z powodu panującej biedy zostały one rozdane okolicznym chłopom. W 1914 roku Jan Grabowski i Stanisław Schuch opisali małe chłopskie myszate koniki z okolic Biłgoraja^[1].

"Pierwsze próby prowadzenia zorganizowanej hodowli koni prymitywnych, nazwanych konikami polskimi, zostały podjęte w Polsce w 1923 roku, w Państwowej Stadninie Koni w Janowie Podlaskim i w 1928 roku w Folwarku Dworzyszcze, należącym do LiceumKrzemienieckiego" ^[1].

Profesor Tadeusz Vetulani wprowadził nazwę "konik polski", wysunał także hipotezę o istnieniu odmiany leśniej tarpana. Dzięki jego staraniom zaczęto odtwarzać konika o typowych dla tarpana cechach w warunkach rezerwatowych w Puszczy Białowieskiej^[1]. We wrześniu 1939 roku stado liczyło 40 sztuk. W okresie II wojny światowej Niemcy zrabowali konie i wywieźli je do Rzeszy na potrzeby badań prowadzonych przez naukowców niemieckich. ^{[potrzebne źródło]}

Po zakończeniu wojny rozpoczęto odbudowę hodowli z udziałem nielicznych koników rozproszonych po kraju i rewindykowanych z Niemiec (poza stadem białowieskim). W roku 1949 uruchomiono stadninę w Popielnie. W roku 1952 trafiła tam również grupka koników z Białowieży. W 1955 roku stadninę w Popielnie przejęła Polska Akademia Nauk, następnie podjęto przerwany eksperyment prof. T. Vetulaniego^[1][2].

xD

Konie Fińskie ; )

Troszkę o koniach Fińskich xD ; )






                                                             Ciekawostka ; )


    Cechy typowe: Koń stosunkowo lekkiej budowy, mały, o maści najczęściej kasztanowej i bardzo dobrym ruchu w kłusie. Koń fiński jest uważany za najszybszego konia zimnokrwistego na świecie. W Finlandii używany do wyścigów kłusaków w lekkich dwukółkach, zwanych sulkami. Jest w nich szybki, ujmuje wyglądem i wysokim i energicznym ruchem. Planową hodowlę koni fińskich rozpoczęto w1907. Początkowo chciano uzyskać ciężkiego konia roboczego, od pewnego czasu zaś ogólnoużytkowego, przydatnego także do jazdy wierzchem. Spokojne usposobienie i chęć do pracy czynią go przydatnym do nauki jazdy konnej dla początkujących. Te wytrzymałe, zdrowe i silne konie mają przyszłość w rekreacji.


Muskularny, krępy koń o cechach pokroju pośrednich między typem zimno- a gorącokrwistym. Ma masywną, niezgrabną głowę o żywym wyrazie. Szyję krótką, masywną. Krótki wydatny kłąb przechodzi w długi grzbiet. Kłoda głęboka, zwięzła. Zad mocny, dobrze umięśniony, ścięty. Ogon osadzony nisko. Kończyny solidne, z krótkimi pęcinami i małymi szczotkami pęcinowymi. Duże, zdrowe kopyta. Czasami występują niewielkie wady postawy np. szablastość kończyn (budowa charakterystyczna dla kłusaków). Koń fiński ma wspaniałe predyspozycje do kłusa, ale także dobre cechy wierzchowe. Najczęściej występuje umaszczenie kasztanowate z jasną grzywą i ogonem, rzadko gniade i kare. Grzywa i owłosienie ogona bujne.

Rasa wywodzi się od prymitywnego fińskiego kleppera, który przez długi czas prawie nie ulegał zmianom. Wywierał on także wpływ na konie rosyjskie z sąsiednich terenów. W połowie ubiegłego stulecia rozpoczęto doskonalenie tej rasy, z wyglądu mało atrakcyjnej, ale niesłychanie wydajnej w pracy. Polegało ono na krzyżowaniu z końmi Norfolk Roadster, rosyjskimi końmi zimnokrwistymi oraz z nie istniejącą już rasą karelską (wschodniofińską). W roku 1907 założono księgę stadną. Od roku 1930 selekcję prowadzi się ściśle według cech użytkowych. Prócz cech pociągowych o wartości konia decydują wyniki wyścigów w kłusie w sulkach. Od roku 1971 oprócz koni pociągowych i kłusaków hoduje się także konie wierzchowe. Są one lekkie, wszechstronnie użytkowe, o dużym temperamencie i wytrzymałości.

Istnieją 3 typy tych koni.

Konie Quarter Horse c(=

Trochę o koniach Quarter Horse jak wiecie to piękna rasa ; )

Quarter Horse - rasa konia o bardzo dobrym, atletycznym umięśnieniu. Delikatna, o klinowatym kształcie głowa, małe uszy i duże oczy. Szyja prosta, nisko osadzona ze skąpą grzywą. Łopatki długie. Kłąb szeroki średnio zarysowany. Grzbiet mocny, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Zad ścięty, długi, obficie umięśniony. Ogon osadzony nisko o skąpym owłosieniu. Kończyny mocne i suche, kopyta małe bez szczotek. Chody płaskie, galop niezwykle szybki na krótkich odcinkach. Duża zwrotność i wytrzymałość. Są to konie pojętne w szkoleniu i pracy. Występują wszystkie maści podstawowe. Osiągają wysokość 148 - 155 cm.

Quarter Horse powstały z mieszaniny krwi koni hiszpańskich i importowanych z Anglii. Swoją nazwę zawdzięcza popularnym wyścigom na ćwierć mili organizowanym na ulicach osad. Rasa ta zyskała sławę, gdyż odznaczała się zwrotnością, spokojem, inteligencją i "wyczuciem bydła". Dziś opiekę nad rasą Quarter Horse, w celu popularyzacji i zachowania jej wzorca, sprawuje powstała w 1940 roku organizacja zrzeszająca hodowców American Quarter Horse Association z siedzibą w Amarillo w Teksasie oraz oddziały regionalne na całym świecie, również w Polsce. Konie rasy Quarter Horse cieszą się dużą popularnością, jako przydatne w równym stopniu do wyścigów, ale przede wszystkim do reiningu, trailu, rodeo i jazdy rekreacyjnej.

Opis Quarter Horse

wzrost do 160 w klębie,

silne tylne nogi,

wyjątkowa wytrzymałość, szybkość,

barwa sierści: izabelowata (palomino), kasztanowata, gniada, kara, rzadko siwa

osobniki srokate zaliczane są do Paint Horse (odłam rasy Quarter Horse)

charakter: spokojne konie, świetnie nadają sie pod siodło, do pracy z bydłem,

pochodzenie: geny koni hiszpańskich, mustangów i appaloosa